5 dingen die ik anders doe sinds mijn burn-out

1. Morele verplichtingen. Toen ik in augustus 2024 thuis kwam te zitten, merkte ik dat ik mijn werk moeilijk kon loslaten. Ik geef tekenles op de middelbare school en ben mentor van een brugklas. Wie ging mijn lessen oppakken en zou het wel goed komen met mijn brugklas? Voor hen was alles nieuw en ik moest ze daarin begeleiden.

Dit koste me een aantal weken om naast me neer te leggen en mezelf hier niet meer schuldig over te voelen. Ik was daarbij constant ziek en lag grotendeels de hele dagen op bed met griep of rugklachten of iets anders. Toen dit langzaam minder werd, probeerde ik af en toe weer wat dingen in huis op te pakken.

Ik heb veel kunnen nadenken, over wat er nou precies mis is gegaan en waarom ik überhaupt in deze situatie terecht ben gekomen. Naast mijn werk als tekendocent, ambieer ik een carrière als beeldend kunstenaar. Dit was niet altijd makkelijk en elk uur dat ik in het onderwijs stak, was er eentje die ik niet in mijn tekenen kon stoppen.

Dit legde een enorme druk op mijzelf en zorgde voor irritaties als ik één van beide moest achterstellen. Ik had het idee dat ik zowel het onderwijs als mijn kunstenaarschap aan het verwaarlozen was. Toen ik thuis kwam te zitten, wist ik dat er iets moest veranderen, maar ik vond het heel moeilijk om hier een keuze in te maken.

Na een aantal weken begon ik me te realiseren dat dit mijn laatste jaar in het onderwijs zou worden.

De Wezeperheide.

2. Tijd nemen voor mezelf. Op advies van mijn huisarts ben ik veel gaan wandelen. Soms met de kinderwagen, maar vaak ook alleen. Vooral op de Wezeperheide heb ik veelvuldig gewandeld en na kunnen denken over mijn toekomst.

Tijdens deze wandelingen kwam al snel het besef dat ik mijn hele leven probeer te leven van mijn kunst. Ik heb in de afgelopen jaren illustraties gemaakt voor tijdschriften, strips verkocht op kunstmarkten en aquarellen gemaakt voor mijn webshop. Dit idee van je eigen kunst centraal zetten is altijd al mijn belangrijkste motivatie en doel geweest.

Toen ik weer wat meer energie kreeg lukte het me om af en toe weer een aquarel te maken. Zo maakte ik onderstaande tekening in het Openlucht museum. Enkele malen kreeg ik een terugval en werd ik weer grieperig. Maar dit waren ook de momenten dat ik weer blij was met wat ik deed. In plaats van dat ik thuis zat te niksen, kon ik weer iets doen.

Dus ik besloot vaker te gaan tekenen en mezelf zoveel mogelijk op mijn kunst te richten. Dit deed ik door wat kleiner te werken en korter met een aquarel bezig te gaan. Daarnaast bleef ik meer in mijn directe omgeving, waardoor ik naar huis kon gaan als ik het idee had dat ik er nog niet klaar voor was.

3.  Loslaten van het Onderwijs. Hoewel ik het aquarellen weer langzaam begon op te pakken kwam het moment dat ik weer moest werken ook steeds dichterbij. Na 2 maanden werd ik deels goedgekeurd door mijn bedrijfsarts en moest ik gaan werken aan mijn re-integratie in het onderwijs.

Maar de onderliggende problemen van mijn burn-out waren niet verdwenen. Ik merkte dat ik nog steeds heel weinig motivatie had. Het lesgeven beangstigde me, omdat ik niet altijd voldoende passie voor het tekenen bij mijn leerlingen zag en ik schoon genoeg had van steeds boos te moeten worden.

Dit waren een aantal zaken die bijdroegen aan mijn burn-out, maar in eerste instantie hoefde ik ook alleen maar een kop koffie te drinken met collega's en wat lessen te bezoeken. Ondanks mijn bezwaren bleek dit eigenlijk heel leuk te zijn. Ik merkte dat ik na een tijdje uitval met meer plezier in het schoolgebouw rondliep dan daarvoor. Er waren zelfs leerlingen die me vol enthousiasme kwamen begroeten, terwijl ik dacht dat ze een hekel aan me hadden.

Langzaamaan begon ik weer enthousiasme voor het lesgeven en het ontwikkelen van lessen te krijgen. Ik had het idee dat het lichamelijk weer beter ging en gaf aan dat ik graag weer gewoon voor de klas zou staan. Toen kreeg ik een aanbod voor een contractbeëindiging. Na lang wikken en wegen besloot ik om toch het onderwijs te verlaten.

Bob Ross schilderopdracht voor de brugklas. 2023.

4. Mezelf opnieuw uitvinden. Deze overeenkomst gaf me de mogelijkheid om in een rustig tempo aan mijn eigen bedrijf te werken. Eindelijk had ik de kans om van mijn onderneming meer te maken dan een semi-proffesionele hobby die ik zo nu en dan in mijn vrije tijd kon uitoefenen.

Ik kocht een aantal nieuwe spullen die ik altijd al wilde hebben en heb me ingeschreven voor een coachingstraject over bedrijfsvoering. Daarnaast wilde ik graag meedoen met een aantal Urban Sketchgroepen in Nederland en heb ik enkele tekenopdrachten aangenomen.

In de tussentijd waren er in mijn leven een aantal belangrijke veranderingen geweest. We zijn verhuisd en begin 2025 werd ik opnieuw vader. Dit was een pittige periode waarin ontslag, een verhuizing en een baby allemaal tegelijk samen kwamen.

Hoewel ik rust kon vinden in het idee dat ik nooit meer voor de klas hoefde te staan, was het dus best moeilijk om tijd te vinden om mijn bedrijf te ontwikkelen. Toch lukte het me om op andere manieren ruimte te vinden. Zo heb ik een muurschildering op de babykamer gemaakt en het geboortekaartje van onze zoon ontworpen.

Sinds de zomervakantie had ik vrijwel geen nieuwe aquarellen gemaakt, op wat schetsen na. Nu deze grote veranderingen een beetje begonnen in te dalen, kon ik eindelijk weer aan de slag. Ik maakte mijn eerste aquarel in een lange lange tijd.

De grote kerk in Heino.

5. Een nieuw begin. Inmiddels ben ik weer volop aan het tekenen en hoop ik meer succes te bereiken met mijn aquarellen. Maar ik wil niet weer dezelfde fouten maken en terugvallen in mijn burn-out. Dus er moeten wel wat dingen veranderen.

Op de eerste plaats heb ik besloten het zakelijke aspect zoveel mogelijk los te koppelen van mijn plezier in het tekenen. Voorheen probeerde ik soms iets te maken met de hoop of verwachting dat het geld zou opleveren. Nu maak ik soms opzettelijk een aquarel, waarvan ik vooraf weet dat deze nooit verkocht gaat worden.

Zo heb ik veel aquarellen in ons eigen dorpje in Heino gemaakt, en daarnaast ook wat vaker op de hei getekend. Een simpele boom kan zoveel ontspannender zijn dan een kasteel of een dorpsgezicht. Uiteraard probeer ik elke keer dat ik teken mijn best te doen, maar ik wil mezelf niet meer de druk op leggen, dat iets moet verkopen.

Daarnaast probeer ik zoveel mogelijk van deze tijd te genieten. Uiteindelijk is de realiteit dat ik ooit weer een baan zal moeten zoeken als mijn kunst niet voor voldoende inkomsten zorgt. Soms maak ik me daar zorgen om. Maar tegelijkertijd zijn wij ontzettend gelukkig met ons nieuwe gezin en heb ik nu wat ruimte om datgene te maken waar ik zelf het meeste plezier uit haal.

Dus de komende tijd richt ik me op de kleinere plaatsen en ben ik meer in de natuur te vinden. Om kunst te maken of te genieten van het mooie weer. En ik wil nieuwe dingen proberen, ik heb altijd al eens mijn tekenproces willen filmen. Ik wil een YouTube-kanaal beginnen en ik wil een keer enorm groot werken. Ik wil andere tekenmaterialen uitproberen en een keer experimenteren met portretten of stillevens.

Inmiddels heb ik daar al de eerste stappen in gezet en ik moet zeggen; dat bevalt goed!

Een dagje tekenen op de Posbank met Pictura Gelria.

Bedankt voor het lezen van deze blog. In de toekomst zal ik wat vaker een update plaatsen met hoe het nu gaat. Mocht je nog een op- of aanmerking voor me hebben dan hoor ik het graag in de reacties.

Nogmaals bedankt en tot ziens in een volgende blog!

-Ron